این مثال‌ها توالی‌های حکاکی را نشان می‌دهند، یعنی روشی که در آن ابزارهای خاص برای انجام فرآیندهای تعریف‌شده خاصی به منظور دستیابی به یک نتیجه خاص استفاده می‌شوند.
با این حال، ایجاد یک بنای تاریخی با سنگ آنتیک جدید شامل یک سری فرآیندهای دیگر، فراتر از کنده کاری است که باید در نظر گرفته شوند.
به عنوان مثال، بیشتر سنگ ها از طریق استخراج به دست می آیند، که به خودی خود نوعی کنده کاری است که برای حذف یک قطعه سنگ از سنگ بستر طراحی شده است.
پس از استخراج، سنگ باید به جایی که مورد استفاده قرار می گیرد حمل شود، در پروژه های ساختمانی، بلوک های سنگی باید در جای خود بلند شوند، فرآیندی که نیاز به تجهیزات متخصص و گاهی اوقات پرسنل متخصص دارد.
مراحل مختلف کنده کاری را می توان در هر نقطه ای پس از استخراج سنگ انجام داد: قبل از حمل و نقل، یک بار حمل و نقل، اما قبل از قرار دادن آن، یا حتی پس از قرار دادن آن.
در نهایت، نباید فراموش کنیم که کار کنده کاری اغلب به برنامه ریزی یا اندازه گیری دقیقی که قبل از برداشتن سنگ انجام می شود متکی است و اثر مطلوب اغلب تنها از طریق مراحل متوالی پرداخت با مواد ساینده، رنگ یا حتی تذهیب به دست می آید. همه این فرآیندها با هم، که در یک توالی خاص وابسته به شرایط یا ترجیحات خاص مستقر شده اند، ترکیب می شوند تا “پروژه” را تشکیل دهند.
استخراج معادن
مرحله اول هر پروژه کنده کاری که از مصالح دست دوم استفاده نمی شود، شامل استخراج یک قطعه سنگ مناسب بود.
استخراج معادن در دوره رومی با استفاده از سنگ معدن، گاهی اوقات اسکنه و گوه انجام می شد.
هنگامی که بخش مناسبی از سنگ پیدا شد، و هرگونه بار اضافی پاک شد، ترانشه‌های جداسازی در امتداد کناره‌ها و پشت بلوک که قرار بود با کلنگ برداشته شود، بریده می‌شد.
اگر معدنچی از یک کلنگ دسته بلند استفاده می‌کرد، این سنگرها می‌توانستند کاملاً باریک باشند، اما در مورد بلوک‌های بسیار بزرگ، ممکن است به اندازه‌ای عریض باشند که یک کارگر بتواند در داخل آن بایستد.
نوارهای متناوب از علائم منحنی که توسط سنگ شکن در هنگام حرکت کارگران به این طرف و آن طرف باقی می ماند، اغلب بر روی دیوارهای این سنگرها قابل مشاهده است.
آثار حاصل بر روی سنگ اغلب به شکل فستونی (فستونی در ایتالیایی) توصیف می شود.[10]
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.